Vrijdag 1 juni

We verlaten een regenachtig Tofino. Er loopt één doodlopende weg richting dit uiterste puntje. Deze weg rij je heen en vandaag dus weer terug. Zo’n 140 km door bergen en dalen. Met een maximale snelheid van 80km per uur, die je met een beetje mazzel haalt wanneer je een stijle afdaling afgaat. Maar daarna moet je weer vol in de ankers voor een bochtje waar een adviessnelheid van 20 km/u staat vermeld. Het afrijden van deze weg duurt dan ook ruim 2 uur. Dijn slaapt dankzij de wiegende bewegingen en voor Soof mag deze reis heel lang duren, want ze heeft de iPad met filmpjes gevonden en toegeëigend. 

Onze reis gaat richting Victoria, maar we besluiten een tussenstop te maken in Parksville. We overnachten in een Provincial park genaamd Rathrevor Beach. Rond 14.00 uur komen we aan en mogen we een plekje uitkiezen. Nog zo’n 100 plekken vrij, dus de keuze is reuze. Wat is de beste plek? We kijken meestal naar waar er een speeltuintje in de buurt ligt en of we een beetje beschut (afgezonderd) kunnen zitten.

We maken een wandeling langs en op het brede strand. Je ziet aan de achtergebleven sporen in het zand duidelijk verschil tussen eb en vloed. Om de natuur zoveel mogelijk in takt te laten en zijn gang te laten gaan, worden we verzocht om alle steentjes, schelpen en houtstronken te laten liggen. Best een lastige klus met twee spoorzoekers bij ons. Dus al snel wijken we uit naar het speeltuintje.

Ons avond programma met de kinderen bestaat uit een vuurtje maken en daar marsmellows en hotdogs op bakken. Met een goed gevulde maag, stink haren en een lach op hun gezicht stoppen we ze in bed. Nu even tijd voor onszelf. Blog schrijven, route en volgende camping uitzoeken, foto’s bewerken en spelletjes spelen.